عفاف و حجاب در گیر و دار قانون و تبصره

به گزارش پایگاه خبری حجاب به نقل از رسالت، بر اساس مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، ۲۴ دستگاه دولتی مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی و وزارت کشور متولی امور فرهنگی کشور از جمله حجاب هستند و همکاری مستمر و پایدار این دستگاه ها می تواند کشور را برای برون رفت  از این وضعیت یاری کند.متأسفانه ما موضوع عفاف و حجاب را تنها به پوشش اختصاص داده‌ایم و از بحث‌های نگاه و گفتار و دیگر موارد عفاف دور مانده‌ایم؛ و بخش بزرگی از دلایل عدم اجرای قوانین حجاب، تبیین نشدن این موضوع برای افراد است.بدحجابی از عوامل بسیار مؤثر در متلاشی شدن چرخه‌ خانواده در جامعه است.فرشته روح‌افزا،معاون شورای فرهنگی اجتماعی زنان معتقد است:”تا زمانی که سبک زندگی در ایران با توجه به آموزه‌های دینی و بومی تعریف نشود، انتظار رفتارهای مذهبی کار بیهوده‌ای است.در موضوعات خانواده و طلاق در وضعیت بحرانی قرار داریم،ما مخالف تحصیل و اشتغال زنان نیستیم اما القائاتی که اکنون به زنان جامعه می‌شود بنیان خانواده را هدف قرار داده و میل به  تجردگرایی را افزایش می‌دهد، به گونه‌ای که دختران ما در وضعیت کنونی ترجیح می‌دهند به‌جای ازدواج و فرزندآوری به اشتغال و درس بپردازند.برخی از فعالیت‌های ما در مسائل فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی، عملاً در خدمت تبلیغ بدحجابی قرار می‌گیرد، تولید و اکران فیلم‌های سینمایی و سریال‌های متعدد با نگاه منفی نسبت به عفاف و حجاب و تبلیغ انواع بدپوششی در آن‌ها و ترویج سبک زندگی غیراسلامی در برخی از مطبوعات خانوادگی که با کیفیت ممتاز و تیراژ بالا منتشر می‌شوند از نمونه‌های این عملکردهای نادرست است”.عفاف و حجاب باید دغدغه مردم نیز باشد،دغدغه مردم به این معنا نیست که مردم فقط بگویند که می‌خواهند، بلکه دغدغه مردم یعنی مردم هرکدام نقش خود را در خصوص توسعه عفاف و حجاب به‌خوبی پیش برده و نقش خود را در خصوص رفع مسائلی که با اخلاق و عفت عمومی ‌در تعارض است، به خوبی ایفا کنند.باید به هنجارها احترام گذاشت،متولیان حوزه‌های مختلف از خانواده گرفته تا جامعه، حاکمیت و آموزش و پرورش؛ باید در این حوزه‌ها اقدام کنند.لاله افتخاری، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در این خصوص می گوید:”ما به‌راحتی در مسئله حجاب از کنار فرمایشات مقام معظم رهبری و هشدارهای ایشان مبنی بر تهاجمات فرهنگی عبور کردیم؛ عملکردهای نامطلوب در حوزه ازدواج خانواده در کشورما باعث شد تا ازدواج که سنتی حلال و ضامن پنجاه درصد حفظ دین ما بود در جامعه کمرنگ شده و مهریه هم به‌ وسیله‌ای برای کسب و کار بعضی زنان تبدیل شد.دشمن ما را نسبت به فرهنگ خودمان بیگانه کرده است؛ مسائل فرهنگی خانواده‌ها باید بررسی و آموزش داده شود، اگر ماهواره‌ها و شبکه‌های اجتماعی (که تیغ دولبه هستند) را مدیریت نکنیم، آن‌ها فرهنگ و ذائقه ما را مدیریت خواهند کرد.دنیا به دنبال الگوی سوم است، و این الگوی سوم برگرفته از کوثر وحی و نبوت است؛ همان الگویی که رهبر انقلاب برای زن و خانواده مطرح کردند برای نجات زنان جهان نیازاست”.رعایت پوشش به عنوان یک هنجار اجتماعی خود یک امر فرهنگی است که باید زیرساخت‌های آن از خانواده شروع شود، در نظام آموزش و پرورش دنبال شود و در سطح کلان عملیاتی گردد و اصلی‌ترین نهادی که وظیفه جامعه‌پذیر کردن آحاد جامعه را دارد، خانواده است و نباید تصور کنیم که حتی اگر حجاب یک ضابطه سازمانی هم باشد، می‌توان صرفاً با بخشنامه آن را حل کرد؛ پس حتی رعایت حجاب بر اساس ضابطه، نیازمند آن است که ما نسل ضابطه‌پذیر و قانونمند تربیت کرده باشیم.

سردار سعید منتظرالمهدی،معاون اجتماعی ناجا معتقد است:”پلیس، آخرین ایستگاه در بین ۲۶ دستگاه مسئول در امر عفاف و حجاب است.اصلی‌ترین علت بدحجابی و تبرج در جامعه از منظر روانشناسی کاهش اعتماد به نفس، است.زنان و مردان ما بالفطره دین مدار هستند و خوشبختانه در سال جاری نیز، افزایش کشف حجاب و بی‌بندوباری نداشتیم اما به‌هرحال، در برخی از نقاط، تجری و بدحجابی وجود دارد.در موضوع عفاف و حجاب، همگان باید به میدان آمده و نقش خود را ایفا کنند،اگر شرکای اجتماعی پلیس وظیفه خود را در راستای افزایش عفت عمومی و حجب و حیا در جامعه، به درستی انجام دهند، دیگر نیازی به اقدام پلیس نیست.تقویت حوزه ایجاب و پیشگیری اجتماعی، با هدف کاهش هزینه‌های حاصل از مداخله و مقابله انتظامی، صورت می‌گیرد.نیروی انتظامی بر سر اصول خود پافشاری می‌کند و پاسداری از ارزش‌های والای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را در جبین و پیشانی مأموریت‌های خود می‌داند.پلیس همواره به امنیت اخلاقی جامعه و فراهم کردن زیرساخت‌های این مهم، توجه ویژه‌ای دارد تاجایی که تأمین این بخش از امنیت برای آحاد مردم، از دغدغه‌های اصلی فرمانده نیروی انتظامی است.پلیس در کنار دیگر شرکا و نهادهای مسئول در مأموریت پراهمیت عفت عمومی و حجب و حیا، می‌تواند چهره و سیمای شهر را به طلیعه و منظری از جامعه اسلامی تبدیل کند”.

حجاب به عنوان یکی از آموزه‌های دینی امری مستقل است که باید به آن پرداخته شود و از آنجا که فقدانش مسائل زیادی را برای سلامت روانی جامعه به‌خصوص جوانان ایجاد می‌کند باید به عنوان یک امرهنجاری و مورد الزام حاکمیت برای افراد در دستور کار نهادهای قضائی و انتظامی قرار گیرد.

حجت الاسلام سیدمحمدمحسن دعایی دبیرکل جبهه فرهنگی عفاف وحجاب کشور در این مورد می گوید:” هنگامی که فضای سیاسی در دولت یازدهم توسعه آزادی‌های شهروندی است، گویی عده‌ای تا پیش از این در قفس بوده‌اند و در دولت یازدهم تمام درهای قفس گشوده شده، طبیعی است عناصری که فی قلوبهم مرض هست و یا با فرهنگ ولنگارانه غربی خو گرفته‌اند و آن را برای خود آزادی تعریف می‌کنند احساس نوعی امنیت و آرامش می‌کنند و مجالی برای ظهور و بروز هنجارشکنی می‌بینند، اما اگر این فضای گفتمانی حول دین مداری باشد نشان خواهد داد که حاکمیت در برابر هنجارشکنان واکنش نشان می‌دهد.متاسفانه عملکرد بعضی از مسئولین به گونه‌ای است که مسئله اختلاط محرم و نامحرم و لاقیدی را نسبت به فضای حجاب و عفاف دامن می زند.گفتمان ناسالمی در بعضی دولتمردان به چشم می خورد که منجر به سوق دادن جامعه به سمت بی حجابی و بی عفافی است و ما به عنوان فعالان عرصه فرهنگ وظیفه داریم که با قاطعیت و احترام اینگونه بدعت‌ها‌ و منکرها را نهی کنیم و هشدار دهیم که این مسیر به ناکجاآباد ختم خواهد شد و خانه‌های همین آقایان را فرا می‌گیرد”.

اگر بخواهیم رفتار مؤمنانه مسئولانه توسعه پیدا کند  صرفاً با دادن دانش و شناخت دینی نمی‌توانیم رفتار مؤمنانه مسئولانه را به وجود بیاوریم چون در عین حال که معرفت دینی یک ضرورت لازم است اما کافی نیست و وفاداری به معرفت دینی یک مطلب دیگری است که ما از آن وفاداری تحت عنوان ایمان یاد می‌کنیم و اگر آن وفاداری ایجاد شود رفتار و سلوک مسئولانه ایجاد می‌شود و ما در مقابل اخلاق، رفتار و ظاهرمان و مسئولیت‌های دینی و اجتماعی خود حفظ وظیفه می‌کنیم و خودمان خودمان را مدیریت می‌کنیم و آن کنترل درونی، تقوا است.

ایراندخت فیاض ،عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی(ره) در خصوص نحوه مواجهه با این پدیده می گوید:”من تصور می‌کنم باید کمی عمیق تر به مسئله اهمیت دادن به امر عفاف و حجاب  در فرهنگ توده‌ها بپردازیم. عمدتا وقتی بحث عفاف و حجاب مطرح می‌شود همه بحث روی اصلاح ظاهری جامعه است و تمام هم و غم ما به این مسئله معطوف می‌شود.این در حالی است که ما نمی‌توانیم  طیف وسیعی از مردمی که به هر دلیلی بخش رعایت حجاب و فرهنگ خود بازداری در آنها نهادینه شده  را به زور و اجبار  را وادار کنیم که ظاهر خود را اصلاح کنند و بعد از مدتی دوباره این اتفاق خواهد افتاد و ما دوباره رفتارهای واکنشی نشان می‌دهیم.در عین حال که من معتقدم یکی از وظایف اصلی نظام و حاکمیت اسلامی این است که فضا را برای زندگی مؤمنانه تطهیر کند اما راه اصلی توسعه حجاب و فرهنگ عفیفانه یک کار عمیق فرهنگی و تربیتی است و ما باید این کار را با گسترش و تعمیق جهان بینی افراد و نظام باورها و نظام فکری آنها  پیگیری کنیم. اگر ما این‌ها را ایجاد نکنیم و بدون اینکه این زیرساخت‌ها را فراهم کنیم صرفاً بر ظاهر تأکید کنیم باید به تک تک مردم الصاق شویم و این اولاً امکان پذیر نیست و هدف ما از اصلاح این ظاهر اجتماعی توسعه سلوک مؤمنانه است و این اتفاق نمی‌افتد”.تحلیل‌ها در خصوص اینکه چرا گرایش به بدپوششی در جامعه وجود دارد، به ما برای ارائه راهکار خیلی کمک می‌کند و در مشاهدات بالینی وقتی با دختران و زنان درخصوص بدپوششی‌شان صحبت می‌کنیم، اصلی‌ترین دلیل این امر را افزایش اعتماد به نفس می‌دانند که موضوع مهمی ‌است؛ و در واقع یکی از پایه‌های روانشناسی آرایش در دختران ما، فقدان اعتماد به نفس است.بخش زیادی از این مدل روحیات به سیستم‌های حاکم تربیتی در خانواده‌ها برمی‌گردد و خانواده‌ها به سبکی با فرزندان خودشان تعامل می‌کنند که بچه‌های آنها دارای اقتدار روحی و روانی کافی نمی‌شوند و رفتن به سمت رفاه و آسایش بیشتر، به تربیت فرزندانی فزون‌خواه منجر شده است که اعتماد به نفس لازم را پیدا نمی‌کنند. موضوع عفاف و حجاب و پایبندی به ارزش‌های اخلاقی، نیازمند عزم‌ملی فرابخشی است و هم نظام و حاکمیت و هم مردم باید دراین کار دخیل شوند. پرداختن به این کار نیازمند عزم ‌ملی و همکاری بین‌‌بخشی و فرا‌بخشی است،در سال ۸۴ شورای عالی انقلاب فرهنگی که جزء نهادهای بسیار مهم و معتبر در کشور است، مصوبه‌ای با عنوان راهکارهای اجرای گسترش عفاف و حجاب ارائه داد که در این مصوبه، ۲۴ دستگاه از سوی شورای عالی فرهنگی مورد توجه قرار گرفت؛ لذا باید تقسیم کار ملی میان آنها در حوزه عفاف و حجاب انجام شود. باید از تشکل‌های مردمی‌ که به حوزه‌های عفاف و حجاب می‌پردازند، حمایت کرد و نباید کار را به ناهماهنگی و ناهمسویی بکشانیم؛ چراکه تا زمانی که فضای عمومی‌ جامعه و احساس مسئولیت فردی و جمعی، خانوادگی و خویشاوندی رشد پیدا نکند، نمی‌توان کار را به جلو پیش برد.

انتهای پیام/