چرا پوشش و حجاب در جامعه پایدار نمی شود ؟

به گزارش پایگاه خبری حجاب به نقل از روزنامه آرمان، در موضوع لزوم پوشش مناسب برای زن و مرد، دلایل آنچنان قاطع و روشن است که گمان نمی¬رود، عقلای جامعه نسبت به آن تردید نمایند، کما اینکه از آغاز خلقت انسان تا امروز هیچ عاقلی، برعلیه آن نظر نداده است و بی¬گمان، زنان و مردان مسلمان، نسبت به این مسأله مهّم شناخت دارند، امّا نباید از نظر دور داشت که شناخت و باور با هم تفاوت بسیار دارند، گاهی انسان نسبت به موضوعی اطلاعات وسیعی کسب کرده است، امّا به آن ایمان و باور ندارد، زیرا اطمینان قلبی با شناخت و اطلاع، دو مقوله جدای از هم¬اند؛ در احکام شرعی و اجتماعی نیز اگر انسان به باور و یقین قلبی نرسد، ممکن است عمل او به ریا، دروغ، نیرنگ و تملق منجر شود. در مسأله پوشش (و به اصطلاح امروز حجاب) هم مانند هر یک از احکام دینی، باید باور و یقین قلبی نسبت به آن پدید آورد. و حضور این پدیده در قلب به اقداماتی زمانبر، طولانی، صبر و حوصله، دقت و نرمش و صداقت نیازمند است. آن ایمان و اعتقادات قوی که در جامعه صدر اسلام پدیدار شد نتیجه ۲۳ سال تلاش و تبلیغ خالصانه و شبانه روزی پیامبر(ص) و یاران اصیل آن حضرت بود. اگر تبلیغ و ارشاد دین، همراه با بیان نرم و مهرورزی و صادقانه رسول خدا(ص) نبود، هرگز آن قدرت عظیم ایمانی در قلب مسلمانان پدید نمی¬آید، به قول قرآن « . . . وَلَمَّا یَدْخُلِ الْإِیمَانُ فِی قُلُوبِکُمْ . . . » (قرآن- س حجرات، آ۱۴). برای رساندن جامعه، به چنین مرحله، شیوه¬ای جز اخلاق و زبان رسول خدا(ص) وجود ندارد. روزی که استاد شهید مرتضی مطهری(ره) وارد دانشگاههای ایران شد، پوشش (وحجاب) چندان موضوعیّت نداشت، وگاهی تشویقاتی برای برهنگی نیز صورت می¬گرفت، و نتیجه تبلیغات آن استاد عظیم الشأن، جوانانی شد که با عشق و علاقه، انقلاب اسلامی را پدید آوردند. امّا چرا امروز علیرغم وجود این همه دستگاههای عریض و طویل، و صرف آنهمه بودجه¬های کلان تبلیغی، نتیجه مناسب بدست نمی¬آید؟!، سؤالی است که نیاز به تحقیق و تفحصی صادقانه دارد. چرا اینهمه خطبه¬های نماز جمعه، سازمانها و دستگاههای تبلیغی وسیع، شبکه¬های تلویزیونی متعدد، با صرف آن همه بودجه¬های هنگفت مالی، نتوانسته¬اند، روی باورهای جامعه اثری وسیع و عمیق بگذارند؟!. اگر نسبت وجود امکانات و بودجه در آن سازمانها را با دولت مقایسه کنیم، تفاوت از زمین تا آسمان است، غرض آن نیست که دیگری را متهم، تا دولت تبرئه شود، بلکه می¬خواهیم علت بیماری را بیابیم، باید ریشه اصلی درد را شناخت و سپس به فکر درمان آن بود، تمام سازمانها و احزاب و گروههایی که در این زمینه وظایف رسمی و اصلی دارند، مسؤولیتی سنگین را باید احساس نمایند. به قول استاد شهید مرتضی مطهری «… این وظیفه خطبای اسلامی است که سخنگوی اسلام هستند، هر دولتی و هر حزب و گروهی سخنگویی دارند، آیا سخنگوی دین اسلام، جز روحانیون و اهل منبرند؟» آیا امروز این سخنگویان، به وظیفه خود، درست عمل می¬کنند؟ در مورد لزوم پوشش زنان ومردان در جامعه، دلایل آنچنان قاطع و روشن است که هرانسان منطقی را مجاب می¬کند. امّا مشکل امروز ما این است که برخی به جای تقویت باور مردم، می¬خواهند با زور و ارعاب و هیاهو و جنجال و شعارهای احساسی و بی محتوا، و حتی با چماق و شلاق، مردم را به سوی بهشت ببرند، که این شیوه با مرام و مسلک پیامبر ما و دین ما، کاملاً مخالف و مغایر است، و تکامل اجباری نه ممکن است و نه مفهوم درستی دارد. در منابع دینی ما، «مُصَیطِر» به معنی شخصی است که مردم را به زور وادار به انجام کاری می¬نماید و در آیه ۲۳ سوره غاشیه در قرآن مجید، با صراحت، پیامبر(ص) را از بکارگیری این شیوه برحذر می¬دارد. «لَّسْتَ عَلَیْهِم بِمُصَیْطِر» در این آیه، خطاب به پیامبر اسلام می گوید، برای اثبات حقانیت اسلام و دستورات آن، دلایل و شواهد و نشانه¬های محکم و فراوانی وجود دارد که هرگز نیازی به فشار و زور و شلاق نخواهد بود و تو نمی¬توانی و نباید، مردم را با زور وادار کنی که دین را بپذیرند. راه کمال در صورتی پیموده می¬شود که با میل و رغبت و اراده همراه باشد، لذا هر عملی که تحت فشار و زور از انسان صادر شود، قهراً وجهه اخلاقی ندارد، بلکه عمل آنگاه ماهیّت اخلاقی می¬یابد که انسان به علّت ذاتی نیکی و فایده¬های آن آگاه شود و از روی کمال اختیار، آن را انتخاب و انجام دهد، در اسلام، هر عملی که جز با نیت خالصِ قربهً اِلی الله انجام شود، ثوابی برای آن در نظر گرفته نمی¬شود.
در مسأله پوشش، چون اسلام برای جامعه و محیط خانواده، ارزش فوق العاده بالایی قائل است، می¬خواهد هر نوع تمتع مرد از زن یا زن از مرد فقط در حیطه و چهارچوب محیط خانوادگی صورت پذیرد، تا این قوام و پایه جامعه، سالم و محکم بماند و همراه با ثبات روانی جریان یابد. اسلام می¬خواهد مردان و زنان، نگاهشان و برخوردشان را پاک و عفیف قرار دهند تا نیروی عظیم اجتماع، بخصوص جوانان، که در تمام غرایز و قوا در اوج قدرت قرار دارند، به لذّت¬های شهوانی آلوده نگردند و افراد جامعه هر چه بیشتر عفیف و با وقار در جامعه حرکت کنند و بر احترام آنها افزوده شود. در وجوب پوشش، قصد اسلام، هرگز سلب آزادی افراد نیست، بلکه هدف آن است که عزت و احترام جامعه تأمین گشته و محفوظ بماند، هدف تمام تأکیدات قرآن برای پوشش زن و مرد و وظایف آنان در برخوردها و تعاملات اجتماعی آن است که اولاً بنیان جامعه محکم گردد، ثانیاً بر عفت و عزت افراد لطمه¬ای وارد نشود و الاّ آرایش زنان و مردان، و استفاده از زیور آلات و بوهای خوش و لباس¬های زیبا در محیط خانواده، نه تنها مذموم نیست، بلکه برآن تأکید و سفارش و تشویق صورت گرفته است. رمز اینکه اسلام دستور داده است هیچکس حقّ ندارد، سر زده و بدون اجازه، وارد حریم حانوادگی دیگران شود، شاید در همین نکته نهفته است که زن و مرد حق دارند، در محیط خانواده، از تمام آرایش¬ها و زیورآلات و هر نوع لباس که زیبایی بیشتری بیافریند، در کمال آزادی استفاده کنند و از همدیگر تمتع ببرند… اینها حقایقی است که خطبا و مبلغان باید برای جوانان تبیین و تفسیر کنند و معلوم است که برای اجرای آن به استاد شهید مطهری¬ها، نیاز فراوان داریم، اینکه آیا جایگاه آن استاد فرزانه را امروز توانسته¬ایم پرکنیم؟!، سؤالی است که پاسخش را باید در رفتار اخلاقی جامعه جستجو کرد.

انتهای پیام/