

سیدضیاء هاشمی، معاون فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم در یادداشتی به موضوع «عفاف و حجاب» از منظر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری پرداخته است.
به گزارش پایگاه خبری حجاب به نقل از خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، متن یادداشت به شرح ذیل است:
عفاف ویژگی ممتازی است که ضامن حفظ سلامت و در نتیجه رشد و تعالی انسانی جوامع است. این خصیصه ارزشمند نمودهای متعددی دارد که پوشش متناسب با شأن و مقام انسان یکی از آنهاست. امری که در آثار مکتوب دینی و علمی و نیز در زبان قوانین و آییننامهها با واژه «حجاب» شناخته شده است. ارزش تأمل و تولید فکر در جهت برنامهریزیهای معطوف به ایجاد و تقویت ویژگی عفاف و اهتمام به توسعه فرهنگ پوشش مبتنی بر آن به ویژه در مراکز علمی، بر کسی پوشیده نیست، چرا که دانشگاه محیط رشد و بالندگی نه تنها علمی، بلکه انسانی و اخلاقی است و میتواند همچنان که به تولید علم و دانشافزایی میپردازد، بستری برای دستیابی مخاطبان خود به جایگاه حقیقی و ارزشمند انسانی و گرفتار نیامدن در ناهنجاریها و بیاخلاقیها ایجاد کند. بنابراین یکی از مهمترین اولویتهای مطالعاتی و اجرایی معاونت فرهنگی و اجتماعی، تأمل در چالشهای مرتبط با توسعه فرهنگ عفاف و حجاب و تدوین راهبردها و برنامههای اجرایی در جهت رفع موانع و بازدارندههای این مسیر است.
موضوع راهبرد چهاردهم از نظام فرهنگی و تربیتی سند دانشگاه اسلامی، نهادینهسازی فرهنگ عفاف و حجاب و ساماندهی فضای عمومی دانشگاههاست. هدف آن است که تمامی ظرفیتهای موجود و ممکن برای ایجاد زمینههای ترویج این باور ارزشمند و رعایت اصول اخلاقی و رفتاری در محیط دانشگاه، بهکار گرفته شود. این ظرفیتها در دو حوزه سلبی و ایجابی مطرح است. یک دسته از ظرفیتهای سلبی مربوط به قوانین و آییننامههای انضباطی است که توسط کمیتههای انضباطی در دانشگاهها اجرا و پیگیری میشود. دستهای دیگر از آنها مربوط به برخی از وظایف تعیین شده برای دستگاهها توسط شورای فرهنگ عمومی است که البته به دلیل آسیبشناسی صورت گرفته در سالهای گذشته، شورای مذکور این مصوبات را مورد بازبینی قرار داده است. ظرفیتهای ایجابی شامل برنامههای مختلف و متعددی است که برنامهریزی آنها توسط معاونت فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم و یا معاونتهای فرهنگی دانشگاهها صورت میگیرد و عمدتا در قالب همین وظایف و دستورالعملها اجرا میشوند.
از مهمترین اقدامات سال گذشته وزارت علوم در زمینه عفاف و حجاب، آسیبشناسی اقدامات مربوط به این حوزه بوده است. این آسیبشناسی در دو سطح قوانین و برنامهها صورت گرفت و حاصل آن حذف یا تعدیل اقدامات آسیبزا و جایگزینی برنامههای کارشناسیشده و اثرگذار بود. متأسفانه گاهی اوقات اقداماتی که در جهت توسعه عفاف و حجاب صورت میگیرند، نه تنها به این هدف نائل نمیشوند بلکه برضد خود عمل کرده و بعضاً موجب گریز از حجاب و حتی در مقیاسی بالاتر گریز از دین میشوند. از این رو برنامهریزی در این حوزه، ظرافت و دقت عمل زیادی را میطلبد و نباید سراسیمه و ناشیانه صورت پذیرد. مسئولیت متولیان این امر مسئولیت سنگینی است و نمیتوان به سادگی و یا با بیدقتی از کنار مسألهای به این مهمی گذشت.
آنچه امروز دغدغه خاطر مسئولین فرهنگی وزارت علوم را تشکیل میدهد در وهله اول ایجاد باور نسبت به ارزشهای دینی و در سطح خردتر نسبت به عفاف و حجاب است. چرا که بدون وجود باوری نیرومند در نهاد افراد و بدون ایجاد بازدارندههای درونی، نمیتوان امید داشت که با اقدامات صرفا سلبی بیرونی، توفیقی حقیقی حاصل شود. توفیقی که ما را مطمئن سازد دانشجو خود به این باور رسیده که ارزش و جایگاه علمی او در حفظ شئون اخلاقی و انتخاب پوشش مناسب با شأن علمی اوست. این انتخاب، انتخابی اصیل و پایدار خواهد بود، چرا که اولاً ناشی از باور و اعتقاد است و نه انگیزههای زودگذر، و ثانیا آزادانه و در کمال اشتیاق صورت گرفته است. چنین انتخابی وابسته به تشویقها و تنبیهها نیست که با خاموش شدن چراغ محرکهای بیرونی به افول گراید، بلکه خود چراغی افروخته در باور و اندیشه فرد است و هیچ گونه عامل بیرونی قادر به کاستن از فروغ آن نخواهد بود. این افقی است که وزارت علوم در پیش روی خود ترسیم کرده و با جدیت و اهتمام کامل در جهت رسیدن به آن گام برمیدارد.
انشاءالله
انتهای پیام/