وضعیت تاسف‌بار حجاب در دانشگاه‌های کردستان

به گزارش پایگاه خبری حجاب به نقل از کُرددانش؛ این روزها بحث بی‌حجابی و بدحجابی در جامعه به وضوح مشاهده می‌شود و دانشگاه‌ها نیز به عنوان یکی از اثرگذارترین بخش های جامعه، شاهد وجود این وضعیت هستند امروز در دانشگاه‌ها شاهد کمرنگ شدن و بعضا بی رنگ شدن حجاب در بین دانشجویان هستیم که پیامد آن به ایجاد انحرافات بسیار در این محیط است.

دانشگاه به عنوان یک نهاد مهم فرهنگساز در جامعه، اگر حجاب اسلامی را نهادینه کند، نتیجه آن به جامعه برمی‌گردد, اما خلاف این موضوع، در جامعه در حال شکل‌گیری است و شاهد کمرنگ‌تر شدن حجاب در دانشگاه‌ها محیطی که باید منشأ علم و ایمان باشد هستیم.

دانشگاه اسلامی یعنی نمود و اجرای کامل فرامین و شعائر دینی در تمام وجوه آن, اما امروز اگر بخواهیم وضعیت حجاب در سطح دانشگاه های کشور و از جمله استان کردستان را براساس معیارهای اسلامی بسنجیم میبینیم که حجاب دانشگاهیان از دانشجو و استاد گرفته تا کارمند و مسئول دانشگاه ها وضعیت مطلوبی ندارد.

امروز فضای دانشگاه که باید محیطی سالم، مناسب و مساعد برای رشد علم و اعتقاد باشد آن چیزی نیست که از یک دانشگاه در یک کشور اسلامی انتظار می‌رود, وضعیت حجاب در دانشگاه های استان کردستان بسیار تاسف ‌بارتر از آن چیزی است که از یک دانشگاه اسلامی انتظار می‌رود.

درب ورودی هر دانشگاه مزین است به تابلوئی که قوانین و ضوابط انضباطی آن دانشگاه در آن منقوش است که رعایت ضوابط پوششی یکی از موارد نوشته شده در این تابلو هاست اما با چرخی در تمام دانشگاه استان به این نتیجه میرسیم که تنها چیزی که به چشم نمی خورد حجاب است و دانشجو با هر پوشش و آرایشی که دوست دارد در کلاس درس و محیط علمی وارد می شود.

متاسفانه در دانشگاه با طیفی از بدحجابی ها و بد عفافی ها از جانب برخی پسران و دختران مواجه می شویم که نمی دانیم با چه هدفی به دانشگاه آمده اند، برای علم آموزی؟ برای خوش گذرانی؟ برای مدرک؟ و یا اشتباهی مسیرشان به دانشگاه افتاده است.

اینکه چه هدفی را از آمدن به دانشگاه دنبال می کنند کاری نداریم اما وظیفه مسئولان دانشگاه است که دانشجو را ملزم به راعایت قوانین و ضوابط محیط های علمی کنند و اجازه ندهند دانشجو با هر نوع پوششی دردانشگاهحاضر شود.

ما هر روز شاهد هستیم که برخی دانشجویان پر رنگ و لعاب‌تر از همیشه در دانشگاه ظاهر می‌شوند, این مسائل به حدی رسیده که عده ای دانشگاه را تبدیل به جولانگاه مد و ظاهرپرستی خود نموده و فضای عمومی دانشکده ها را با حریم خصوصی خود و یا حتی با جایی دیگر! اشتباه گرفته و دست به هر کاری می زنند که در بعضی موارد زبان هم به بیان کردن آن شرم می کند.

وضع حجاب چیزی نیست که با عدد و رقم و آمار و نمونه گیری در مورد آن صحبت شود, وضع حجاب چیزی است که میبینیم، حس میکنیم و اثرات ان را میبینیم!ا

نکته قابل تامل این است که آن چنان که در دانشگاه های جهان بر رعایت حجاب و ضوابط پوششی اهتمام می شود در دانشگاه های کشورمان دیده نشده است که این باعث تخریب فضای علمی نشده است.

در بسیاری از مراکز آموزشی دنیا قوانین سفت و سختی برای نوع پوشش دانشگاهیان برقرار است, هر چند قوانین پوشش در دانشگاههای غرب به مراتب سخت گیرانه تر از دانشگاههای کشور ما است؛ چرا که آنها به این نتیجه رسیده اند که پوشش موجب افزایش بازدهی علمی می شود, اما ما قوانین پوشش و حجاب در دانشگاهها را تنها قاب گرفته ایم و به دیوار زده ایم و آنها را نه رعایت و نه اجرا…

شاید تنها کاری که مسئولان دانشگاه در قبال بدحجابی دانشجویان خود انجام داده اند و به آن هم افتخار می کنند برگزاری جلسات متعدد بدون هیچگونه خروجی,جلساتی که دیگر زونکن‌ها را توان بایگانی آنها نیست، جلساتی که ابتر بودن آنها را در حوزه فرهنگ، سال‌هاست لمس کرده‌ایم.

نقد به مسئولانی است که امور فرهنگی را مدیریت می کنند و در گیرودار کاغذ بازی و صورتجلسه نویسی هستند!! صرف برگزاری همایش و تجلیل و تقدیر و گزارش نویسی برای رده های بالاتر، دردی را دوا نمی کند, آیا در قبال این پدیده رو به رشد و شرم آور و برای درمان این فضای آلوده و بیمار، نصب چند طرح گرافیکی و نوشته بر در و دیوار دانشگاه کفایت می کند؟

به حق شایسته نیست در مکانی همچون دانشگاه که نماد فرهنگ متعالی یک کشور است و به فرموده حضرت امام (ره) باید مبدا تحولات جامعه و کارخانه انسان سازی باشد این چنین شاهد بی حجابی و بی تفاوت بودن نسبت به قوانین پوششی و از آن ناگوارتر، عبور بی توجه مسئولان از کنار آن باشیم.

امروزه بد حجابی در محیط دانشگاه یک آسیب برای قشر فرهیخته محسوب می شود؛ آسیبی که تنها گریبان گیر دختران نیست، بلکه پسران ما نیز به نوعی به آن مبتلا هستند.

در محیط دانشگاه برخی از پسران در بد حجابی از دختران سبقت گرفته و با ظاهری ناپسند و چهره های زن نما در جامعه ظاهر می شوند و گاها وضعیت آن ها انسان را به فکر فرو می برد و این سوال به ذهن می رسد که این افراد چگونه می توانند اداره کننده یک خانواده و الگویی مناسب برای فرزندان خود باشند.

مهمترین تاثیر بدحجابی بر جامعه اسلامی ما سستی و تزلزل بنیان خانواده¬ هاست. مسئولین باید بپذیرد که با یک معضل فرهنگی روبرو هستند و برای آن چاره اندیشی کند؛ و با سکوت، انفعال و بی برنامگی خود قطعه گمشده فراموش شدن موضوع را به درستی تکمیل میکنند, کم توجهی و تغافل فرهنگی نسبت به مقوله حجاب نه تنها کمکی به حل آن نخواهد کرد بلکه در درازمدت پیامدهای منفی و نامطلوبی بر جامعه ما خواهد داشت.

مسئولین دانشگاه باید دست از بی توجهی و بی اعتنایی به مسائل فرهنگی بردارند و از انجام کارهای شعاری بدون بازده که فقط به درد پر کردن کاغذ های رزومه شخصی میخورد اجتناب کنند.

توقع می‌رود که در یک جامعه اسلامی مسئولان فضای علمی برای احیای امر الهی عفاف و حجاب پیش از پیش دغدغه‌مند باشند، و بدانند که بی تفاوتی و احساس وظیفه نکردن در برابر ناهیان از منکر می تواند لطمات جبران ناپذیری بر پیکره جامعه اسلامی ما داشته باشد.

انتهای پیام/